آموزش روش عملی انجام بادکش

1- ابتدا یک پنس و یا در صورت عدم دسترسی به آن، یک قیچی مناسب، آماده کنید.( بهتر است از قیچی های سبک کاغذ بری یا قیچی های استیل استفاده شود.)

2- مقدار متناسبی پنبه را با پنس گرفته پنس را قفل کنید.

3- نوک پنس را کف دست خود گذاشته، دست خود را ببندید و در حالی که فشار ملایمی اعمال می کنید، با دست دیگر، پنس یا قیچی را در یک جهت بچرخانید تا پنبه دور پنس به خوبی پیچیده شود

4- برای اینکه بفهمید مقدار پنبه ای که استفاده کرده اید مناسب هست یا خیر، در پایان مرحله فوق باید طول پیله ای که از پنبه حاصل می شود حدود سه سانتی متر و عرض آن در بیشترین جا حدود یک و نیم سانتی متر باشد، اگر این طور نبود نگران نباشید؛ با چند بار تکرار، تجربه کافی را به دست خواهید آورد

5- تعدادی استکان یا لیوان شیشه ای آماده کنید، تعداد و اندازه آنها با توجه به محل بادکش تعیین می شود؛ به این معنی که:

* هر قدر منطقه وسیعتر باشد، تعداد لیوان ها بیشتر است.

* هر قدر بافت چربی و عضله منطقه نسبت به بافت استخوانی بیشتر باشد، استکان یا لیوان می تواند بزرگتر انتخاب شود.

* در سنین پایین تر در همه جای بدن بهتر است از استکان کوچک استفاده شود.

نکته: شیشه ای بودن لیوان یک خاصیت مهم دارد و آن هم دیدن اتفاقاتی است که درون آن خواهد افتاد.

تذکر مهم: کاملا دقت کنید که لبه این لیوان ها بریدگی یا ترک خوردگی نداشته باشد درغیر این صورت، امکان ایجاد بریدگی های شدید وجود دارد.

6- برای اینکه نتیجه بهتری از بادکش حاصل شود بهتر است محل بادکش را با یک روغن مناسب چرب کنید.( برای این کار از روغن هایی مانند؛ زیتون، کنجد، هسته قیسی، بادام تلخ، سیاهدانه و … استفاده کنید.)

7- نوک پنس را داخل الکل فرو ببرید تا پنبه کاملا خیس شود، با فشردن پنبه به لبه های شیشه الکل، الکل اضافه آن را کاملا بگیرید.

تذکر: استفاده از الکل صنعتی به جای الکل طبی، آتش بهتر و بادکش موثرتری را برای شما فراهم خواهد کرد.

8- پنبه آغشته به الکل را آتش بزنید.

9- لیوان را با دست دیگر گرفته در حالی که هر دو دست را در حداقل فاصله نسبت به پوست بدن نگه داشته اید، تنها برای یک لحظه( تاکید می کنیم تنها یک لحظه) آتش را داخل لیوان کرده از آن خارج نموده بلافاصله لیوان را روی پوست قرار دهید؛ خواهید دید که پوست، به داخل لیوان برآمده شده، لیوان به خوبی به پوست خواهد چسبید. شمای زیر می تواند به درک بهتر اقدامات فوق کمک کند:

10- اگر کارهای قبل را به درستی انجام داده باشید، پوست بین 2 تا 3 سانتی متر به داخل لیوان برجسته می شود.( البته در پوست های مختلف، نقاط مختلف بدن و در اندازه های مختلف لیوان، این مقدار می تواند متفاوت باشد) و با وارد کردن کشش معمولی از پوست جدا نخواهد شد.

11- لیوان بادکش باید بین 15 تا 20 دقیقه، روی پوست بماند. در پایان با وارد کردن کمی فشار به لبه لیوان در محل چسبیدن آن به پوست و ورود کمی هوا به داخل آن، لیوان به راحتی جدا خواهد شد.

بادکش گذاری به راحتی قابل انجام است

و با وسایل ساده ای مثل لیوان هایی که در هر خانه ای پیدا می شود:

نکات مهم در بادکش گذاری

1- در بیماری های مختلف، معمولا یک بار بادکش انداختن در هر روز کفایت می کند. در بعضی موارد خاص ممکن است نیاز به تکرار آن در طول روز باشد.( مثلا در مورد سنگ کلیه ای که در مسیر حالب در حال حرکت است، با جا به جا شدن سنگ و عوض شدن محل درد، می توان نقاط جدید را بادکش کرد.) بادکش بیش از حد می تواند منجر به آزردگی پوست شود.

2- بروز چند عدد تاول در محل بادکش طبیعی است و بعد از چند روز خود به خود بهبود می یابند. توجه داشته باشید که تاول های ناشی از بادکش خیلی دیر جذب می شوند، لذا بهتر است آنها را به آرامی تخلیه کنید.

ایجاد تاول روی پوست بیمار پس از بادکش چند علت عمده دارد:

* ضعف و سستی پوست بیمار.

* زیاد بودن فشار منفی ایجاد شده.

* طولانی بودن مدت زمان بادکش.

لذا با کنترل وضعیت پوست طی مدت زمان بادکش و تنظیم مدت زمان بادکش و میزان خلاء ایجاد شده می توان تا حد زیادی از این مسآله جلوگیری کرد. بنابر دیدگاه طبّ سنّتی، بادکش در محلّ، ایجاد حرارت می کند ولذا تاول های ایجاد شده، نوعی سوختگی سطحی و ملایم محسوب می شوند.

3- در بادکش متحرک(لغزان) افرادی که دارای جوشهای متعدد پوستی هستند احتیاط کنید؛ چراکه گذر بادکش از روی هر کدام از جوش ها ممکن است باعث خروج چرک و خون شود.

4- کبودیهای ناشی از بادکش، واکنش طبیعی بدن است و جای نگرانی ندارد و طی 5 تا 10 روز کاملا برطرف می شود. برای رفع سریعتر این کبودی ها می توان از ماساژ موضع بادکش بلافاصله پس از بادکش گذاری بهره گرفت. با کنترل میزان مکش پوست بیمار و تنظیم مدت بادکش، می توان از کبودی شدید پوست جلوگیری نمود. در مورد بادکش صورت، بهتر است از بادکش متناوب(منقطع) کمک گرفت.

5- در صورتی که بیمار طی بادکش گذاری دچار حالات تهوع، سرگیجه و یا عرق سرد شد؛ بلافاصله بادکش را از بدن جدا کنید و بیمار را به پهلوی راست بخوابانید و پاهای او را به داخل شکم خم کنید. علایم فوق طی چند دقیقه کاملا رفع می شوند. برای رفع سریعتر علایم از یک قاشق عسل خوراکی( به صورت مکیدن) یا یک لیوان شربت عسل استفاده کنید.

6-  میزان مکش لیوان در افراد لاغر و ضعیف باید کمتر از افراد چاق باشد؛ زیرا بادکش شدید پوست آنها، باعث تورم بافتی(التهاب) و اسپاسم(گرفتگی) عضلانی می شود.

7- طبع بادکش، گرم و خشک است.

8- بادکش برخی نواحی مانند پهلوها یا پشت کاسه زانو دردناک است و باید در انجام آنها احتیاط کرد.

موارد منع انجام بادکش

1- روی محل های فعلی فتق.(اگر بیمار سابقه فتق دارد و از ترمیم کامل آن مطمین نیستیم هم بهتر است در انجام بادکش احتیاط کنیم.)

2- بادکش مستقیم ستون فقرات کودکان خردسال.

3- شاید مهمترین مورد منع استفاده از بادکش، در نواحی شکم و کمر زنان باردار است که ممکن است منجر به تحریک انقباضات رحمی شود.