مواردی که بهتر است مجامعت صورت نگیرد (قسمت اول)

1-درحالت گرسنگی و شکم خالی .زیرا عامل بر انگیزاننده ی صفرا و سودا می شود.در صورت نزدیکی بلافاصله بعد از آن خوراک گوشتی میل کنند(خشکی زیاد تولید می کند)

2-هنگام انباشتگی سراسری تن(امتلاء بدن از اخلاط گوناگون)

3-هنگام انباشتگی معده از غذا که زیان آن مانند زیان جنبش های (ورزش های )پس از غذا خوردن است ولی سختی و زیان آن بیشتر و خوراک گوارش نشده را بیشتر به عمق اندام ها می برد و چه بسا پدید آورنده ی قولنج سخت باشدکه برای رفع این حالت از باد شکن ها(زیره ،زنیان)استفاده شود (سده ها تولید کند).

4-پس از خونگیری (حجامت،زالو،فصد)حداقل تا12ساعت،هر چند بهتر است تا24ساعت فاصله باشد خصوصا برای فصد که بهتر است بالای 72 ساعت از مجامعت پرهیز کرد.

ولی در صورت رعایت نکردن برای رفع مقداری از ضرر آن باید از شوربای گوشت ،آبگوشت با نخود و آب تنی با آب گرم استفاده کنند.

5-پس از تهی سازی بدن (پاکسازی بدن از اخلاط بامصرف منضجات و مسهلات )

6-پس از شکم روش (اسهال) که بسیار زیان آور است و برای رفع زیان آن باید آش زیره،کمپوت سیب،جویدن کندر،جویدن به و دور ریختن تفاله آن و ...انجام داده و به دنبال آن چندین ساعت بخوابید.

7-پس از جنبش های خسته کننده ی جسمی(ورزش های سنگین)

8-پس از جنبش های خسته کننده ی روانی(غم  شدید،شادی فراوان و ...)

9-هنگام داشتن تب

10-پس از بیهوشی(جراحی ،ضربه ها،سقوط و ...)

11-پس از سستی تن از هر فعالیتی

12-پس از خلاصی از بیماری (دوره نقاهت)

13-هنگام داشتن بیماری های دیرپا و کهنه ی گُرده(بیماری مزمن کلیوی) برای رفع زیان آن استفاده از چهار مغز ، چلغوزه  ودانه فلفل توصیه میگردد.

14- هنگام داشتن بیماری سنگ ساز کلیوی زود  و مکرر( احتیاط شود)