چند هزار سال پیش در مصر باستان از نوعی نوشیدنی تحت عنوان آب جو استفاده می شد و هم زمان با آن , مصرف یک نوشیدنی با همان خصوصیات که البته از ارزن تهیه می شد , درمیان قبایل آفریقائی رواج پیدا کرد. به تدریج این نوشیدنی الکلی در تمان نقاط دنیا رایج و در همه کشور ها تولید شد. پیش از انقلاب نوع الکی ماء الشعیردر ایران تولید میشد که طبیعتا مضرات الکل را هم در خود داشت اما خوشبختانه پس از انقلاب که تولید نوشیدنی های الکلی در کشور متوقف شد, با تغییر سیستم تولید , ماء الشعیر کنونی به بازار آمد .

خواص درمانی ماء الشعیر
1.    سموم بدن را که بر اثر خوردن زیاد دارو های شیمیایی بوجود می آورد دفع می کند.
2.    مسکن فشار خون است.
3.    حرارت باطنی را تسکین می دهد.
4.    حرارت کبد و عطش مفرط را رفع می کند.
5.    مفید برای درمان سل.
6.    زخم روده را درمان می کند.
7.    سرفه های خشک را درمان می کند.
این خواص به شرط آن است که به روش غیر کارخانه ای درست شود.
روش غیر کارخانه ای ساخت ماء الشعیر
جوی پوست کنده و آب را در ظرفی ریخته و بگذارید با شعله ملایم بجوشد تا دو لیوان آب باقی بماند. سپس آنر ا از روی حرارت برداشته و بگذارید مواد آن ته نشین شود. آب سرخ رقیق بالای آن ماء الشعیر رقیق نامیده می شود که غذائیت آن کمتر بوده و در پاک سازی و خارج کردن مواد زاید از بدن قوی تر است. اگر چیزی از جرم و آرد جو همراه آن باشد، غذائیت آن بیشتر و خاصیت دارویی آن کمتر می شود و احتمال ترش شدن آن در معده های سرد بیشتر است.
تذکر :
در تهیه ماء الشعیرهای موجود در بازار، برخی از تولیدکنندگان صنعت نوشیدنی، پودر یا عصاره مالت را با آب ترکیب کرده و با افزودن گاز دی اکسید کربن، محصول خود را به نام ماالشعیر به بازار عرضه می‌کنند.
این محصولات به‌ دلیل نوع مواد اولیه ‌شان خواص ماء الشعیر طبیعی را نداشته و در واقع همان نوشابه های مضر، با طعم ماء الشعیر هستند که اسانس طعم ‌های مختلفی هم به آن اضافه می‌کنند.
منبع: هفته نامه سلامت و سایت سینای سلامت